Η ύψιστη μορφή αντοχής

Η ύψιστη μορφή αντοχής δεν είναι μόνο η αναμονή αλλά ο αγώνας με τον εαυτό σου. Αν ο αγώνας έχει δύο αντιπάλους, εσένα και τον εαυτό σου, τότε το ταξίδι δεν είναι χαρά, δεν είναι συνέχεια ή προέκταση ή εξέλιξη του εαυτού σου αλλά ένα ταξίδι χωρίς προορισμό με αγκάθια που δεν ξέρεις, αφού δεν έμαθες, να τα αγαπάς και να σε αγαπούν.
Καθημερινά, είμαι ο εαυτός μου γιατί έχω συντροφιά εσένα, δηλαδή τον εαυτό μου και ματώνω γιατί αναπνέω. Όσο η αναπνοή με καθοδηγεί, έχω συντροφιά εσένα, δηλαδή εμένα.