ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Περίοδοι διαίρεσης αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας :

ΑΡΧΑΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ : 600-400 π.Χ
 Κυριαρχεί η φιλοσοφία των Προσωκρατικών
 Ξεκίνησε με τον Θαλή και τελείωσε με την εμφάνιση του Σωκράτη
 Προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου με ορθολογικό τρόπο

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ : 4Ος ΑΙΩΝΑΣ π.Χ
 Ξεκινά με τον Σωκράτη, περιλαμβάνει τους Σοφιστές και τελειώνει με τον Αριστοτέλη
 Ανήκουν οι σωκρατικές σχολές : Κυρηναϊκή, Κυνική, Μεγαρική
 Η φιλοσοφική σκέψη στρέφεται στην ηθική, πνευματική βελτίωση του ανθρώπου
 Η Αθήνα αποτελεί κέντρο άνθησης του πολιτισμού όπου εγκαταστάθηκαν οι Σοφιστές
 Με την ίδρυση των σχολών του Πλάτωνα , η Ακαδημία και του Αριστοτέλη , Λύκειο ή Περίπατος η φιλοσοφία αποκτά πιο συστηματικό χαρακτήρα.

ΜΕΤΑΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ- ΡΩΜΑΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ 300π.Χ – 500 μ.Χ
 Αρχίζει με τον θάνατο του Αριστοτέλη και φθάνει μέχρι το τέλος του νεοπλατωνισμού
 Αναπτύχθηκαν οι σωκρατικές σχολές, ο επικουρισμός, ο στωικισμός, και ο σκεπτικισμός
 Οι φιλόσοφοι ασχολούνται με τη φυσική, την ηθική , τη λογική
 Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση η ελληνική φιλοσοφία κυριαρχεί. Η νέα φιλοσοφική σχολή ανθεί στην Αλεξάνδρεια με κύρια τάση τον νεοπλατωνισμό με εκπρόσωπο τον Πλωτίνο.
 Ο νεοπλατωνισμός άσκησε επίδραση και στη χριστιανική σκέψη μέχρι τις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ