ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1973 ΧΡΟΝΙΑ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1973 ΧΡΟΝΙΑ


΄΄Λοιπόν πως φτάσαμε ως εδώ και πότε θα αλλάξει ο κόσμος ;΄΄ αναρωτήθηκε ο Δάσκαλος και Ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Πριν 1973 χρόνια το Πολυτεχνείο αποτέλεσε ένα από τα ιστορικότερα γεγονότα του εικοστού αιώνα. Ο ιστορικός της εποχής του 3946 μ. Χ ,προσπαθεί να κωδικοποιήσει , να ερμηνεύσει και να αναλύσει το συγκεκριμένο συμβάν , αντλώντας πληροφορίες από οπτικοποιημένα ντοκουμέντα , από έντυπα της εποχής και από τις επετείους της μεταπολίτευσης. Ο ‘’Θουκυδίδης ‘’ της εποχής του 3946 , σκέφτηκε να ξεκινήσει πρώτα από τις επετείους της μεταπολιτευτικής γενιάς και κατόπιν να πλαισιώσει την έρευνά του με το αρχαϊκό ,το άμεσο υλικό της εποχής του 1973.
Ανέτρεξε στα αρχεία και παρατήρησε πολιτικούς να αναφωνούν μεγαλόφωνα , όμορφα και συγκινητικά λόγια για όσους αγωνίστηκαν για ψωμί , παιδεία και ελευθερία. Τα τύμπανα της επίσημης κρατικής μπάντας χτυπούν με έντονο ρυθμό , σαν να προσπαθούν να θυμίσουν στους ευρισκόμενους τον σκοπό της συγκέντρωσης. Τριγύρω από το κτίριο οι μικροπωλητές πωλούν κόκκινα τριαντάφυλλα , πλαστικές σημαίες και μπαγιάτικο χοτ-ντογκ. Οι περισσότεροι που θυσίασαν την ζωή τους για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας , δεν συμμετέχουν στις επετείους αλλά παραμένουν ενεργοί πολίτες μέσα στον μικρόκοσμο τους. ΄΄Αλήθεια γιατί ;΄΄ , διερωτάται ο ιστορικός. Οι φοιτητές συντηρώντας το ηθικό χρέος συγκεντρώνονται ,συζητούν και διεκδικούν όσα διεκδικούσαν οι τότε συνάδελφοι τους.΄΄ Αλήθεια γιατί ;΄΄ , διερωτάται ο ιστορικός.΄΄ Μετά από τόσα χρόνια , ακόμη να πραγματοποιηθούν τα αιτήματα τους ; ΄΄. H απελπισία και ο θυμός των νέων παραμένει εντονότερος , η παιδεία ερωτοτροπεί με ιδιωτικά συγκροτήματα ,οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι λίγοι και δεν καλύπτουν όλες τις λειτουργικές ανάγκες ,τα σχολικά εγχειρίδια αλλάζουν με πολιτικούς και όχι με παιδαγωγικούς κανόνες και τα παιδιά παραμένουν υπνωτισμένα μέσα στην ανυπαρξία της ίδιας της ζωής τους. Ο ιστορικός διαβάζει τα έντυπα με τις προγραμματικές δηλώσεις της μεταπολιτευτικής γενιάς και εντυπωσιάζεται από τα όνειρα ,τις προσδοκίες και τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που πρόκειται να συντελεστούν. Ανατρέχει στα αποτελέσματα αυτών των εξαγγελιών και διαπιστώνει πως σχεδόν τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε ,αν και η τεχνολογία αναπτύχθηκε , και οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Οι δρόμοι πάλι γέμισαν με πανό και σημαίες. Η ιστορική μνήμη παραμένει χαραγμένη στην συνείδηση μας και αποτελεί το εφαλτήριο για νέους αγώνες που θα χαράξουν πολιτικούς δρόμους. Aς μην επαληθεύσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος .Εμείς , όλοι να μην προδώσουμε ξανά τα ιδανικά των μαχητών της Δημοκρατίας και της σημασίας του Πολυτεχνείου. Ποτέ δεν είναι αργά , όμως κάθε στιγμή που περνά με αδιαφορία , θα επιβεβαιώνουμε όλους όσοι το αντιπαρατίθενται. ΄΄Λοιπόν πως φτάσαμε ως εδώ και πότε θα αλλάξει ο κόσμος ;΄΄.