Χρίστος Σοροβέλης (Φιλόλογος- συγγραφέας)

Ο Χρίστος Γρ. Σοροβέλης γεννήθηκε στο Αγράμπελο Ξηρομέρου Αιτωλ/νίας και ζει στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής. Εκπαιδευτικός - φιλόλογος σε δημόσιο σχολείο. Έχει master Επιστήμης Αγωγής. Ασχολείται με τη διδασκαλία – μελέτη της ελληνικής λογοτεχνίας, καθώς και με την έρευνα - μελέτη της ελληνικής και ευρωπαϊκής φιλοσοφίας. Συντάκτης λογοτεχνικών θεωρητικών κειμένων, φιλοσοφικών και ιστορικών δοκιμίων. Από το 2013 είναι συντάκτης στον πολιτιστικό ιστότοπο: τοβιβλίο.net. Έχει τιμηθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Αποτελεί μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΕΡΓΟ • Ποιητική Συλλογή «Υπάρχω, αν και δε με γνωρίζουν», από τις εκδόσεις Σοκόλη (2012) • Επιλεγμένος από την Ποιητική Ακαδημία (2018) σε μια συλλεκτική έκδοση μεταξύ των νέων ποιητών με την επιμέλεια του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου • Έκδοση της νουβέλας «Οι Συνοδοιπόροι» (2018) από τις εκδόσεις Όστρια Συμμετοχές σε συλλογικές εκδόσεις: • Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2015 https://thermoyiannis.gr/συλλογικά-έργα/καλλιτεχνικό-ημερολόγιο-2015/ • Επίλεκτον: Όταν η ζωγραφική συναντά την ποίηση Πολυτελές επετειακό λεύκωμα για την συμπλήρωση 7 δημιουργικών ετών των Εκδόσεων Όστρια. Συλλογικό έργο που περιλαμβάνει έργα ζωγράφων και ποιητών, 2019. https://www.bookworld.gr/gr/book/bkid/240818/epilekton-otan-i-zografiki-sunanta-tin-poiisi

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ; Ο μαθητής –μαθήτρια που ασχολείται με το θαυμαστό κόσμο της Λογοτεχνίας , γνωρίζει τον πλούτο , την ποικιλία , το δυναμισμό της , κατανοεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και τις αξίες του νεοελληνικού πολιτισμού , έρχεται σε επαφή με την καλαισθησία και αναπτύσσεται διανοητικά , συναισθηματικά και κοινωνικά. Συνειδητοποιεί τη σημασία του λόγου για τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή , ώστε να μετέχει στα κοινωνικά δρώμενα είτε ως πομπός είτε ως δέκτης του λόγου με κριτική και υπεύθυνη στάση. Εκτιμά τη σημασία της γλώσσας ως βασικού φορέα της έκφρασης και του πολιτισμού κάθε λαού. Γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της εθνικής γλώσσας και συνειδητοποιεί την πολιτισμική του παράδοση. Εκτιμά και σέβεται τη γλώσσα κάθε λαού ως βασικό στοιχείο του πολιτισμού του και προετοιμάζεται να ζήσει ως πολίτης σε μια πολυπολιτισμική Ευρώπη. Επιπλέον , δεν είναι γοητευτικό να μας ΟΔΗΓΕΙ η μαγεία του λόγου , της εικόνας και της αφήγησης , σε κόσμους μοναδικούς , ονειρεμένους , μερικές φορές μοναχικούς αλλά τις περισσότερες φορές να αγγίζουμε κοινά όνειρα , κοινές σκέψεις και ελπίδες , για έναν καλύτερο και δημιουργικότερο κόσμο με επικεφαλής τον άνθρωπο , ΕΜΑΣ μαζι ; Ας απολαύσουμε ΜΑΖΙ αυτό το μαγικό ΤΑΞΙΔΙ , με εισιτήριο τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ μας και τη ΓΝΩΣΗ , και να εκπληρώσουμε την κάθε μας ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ. Χρίστος Σοροβέλης Φιλόλογος

ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ ΤΟΥ ΚΟΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΙΡΚΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ ΤΟΥ ΚΟΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΙΡΚΗ Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωήν σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις Κ. Καβάφης, ‘’Όσο μπορείς’’,1905 Στην αρχαία Ολυμπία η δόξα του νικητή συμβολιζόταν με τον κότινο και την ελιά. Με την πάροδο του χρόνου ο διακαής πόθος πολλών αθλητών για νίκη με κάθε κόστος επιτυγχάνεται με παράτυπες τεχνικές βελτίωσης των δυνατοτήτων τους. Η βιομηχανοποίηση του αθλητισμού έχει ως αποτέλεσμα τη διοργάνωση αγώνων με τεράστια χρηματικά έπαθλα, με χορηγούς, με διαφημίσεις. Στόχος των αθλητικών δραστηριοτήτων είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους των, αδιαφορώντας για την ευγενή άμιλλα των αθλητών. Η καταξίωση και οι μεγάλες διακρίσεις του αθλητή είναι αυτοσκοπός, διότι η ζωή του χαρακτηρίζεται από μια συνεχή προσπάθεια και αγώνα για επιβίωση με πενιχρά μέσα, αφού η πλήρης αφοσίωση στο άθλημα του, δεν του επιτρέπει καμιά άλλη επαγγελματική ενασχόληση. Συνεπώς, αρκετοί αθλητές υποκύπτουν στον πειρασμό της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών για να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατόν επιδόσεις για να είναι αρεστοί και επιθυμητοί στην καταναλωτική αγορά. Υπό το βάρος αυτής της πίεσης ο αθλητής ρυθμίζει το σώμα και το πνεύμα του σαν να πρόκειται για μια τεχνολογική μηχανή, που όχι μόνο να αποδίδει, αλλά να βρίσκεται συνεχώς στο βάθρο της επιτυχίας. Καθώς η δόξα και η φήμη του νικητή εξαπλώνεται σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνεται και ο πειρασμός χρήσης πιο αποτελεσματικών ουσιών για να παραμείνει στην κορυφή της πυραμίδας, θέτοντας σαν αντίτιμο σε άμεσο κίνδυνο, την ίδια τη ζωή του. Ο αθλητισμός με τη σημερινή επαγγελματική του μορφή έχει αποκοπεί σχεδόν από την πρωτογενή του σημασία και αποτελεί έναν αυτοτελή οργανισμό που τον δεσμεύουν οι εξαρτήσεις του στην οικονομία της αγοράς. Τα παράνομα συμφέροντα συντηρούν αυτό το φαινόμενο κάτω από τα εκτυφλωτικά φώτα των τελετών έναρξης. Επομένως, η σύγχρονη μάστιγα του πρωταθλητισμού και κατ’ επέκταση του αθλητισμού από το ντόπινγκ είναι ένα κοινωνικο-οικονομικό φαινόμενο με αρνητικές διαστάσεις, αφού δημιουργούνται υπεραθλητές με επιστημονικά νοθευμένη αγωνιστική απόδοση που αυθαιρετούν κατά του πολιτισμού, κατά της ίδιας της φύσης. Η παγκόσμια καταναλωτική αγορά δεν γνωρίζει σύνορα, θρησκείες, ιδεολογίες. Στοχεύει αποκλειστικά στην παραγωγή νέων αθλητών με διακρίσεις για να προβάλουν και να προωθήσουν τα προϊόντα των εταιρειών που κάθε φορά εκπροσωπούν. Στο βωμό του χρήματος, ο σκοπός όχι μόνο αγιάζει τα μέσα, αλλά και επιβάλλεται. Ο ανταγωνισμός των αθλητών δεν γίνεται τελικά, εντός του γηπέδου, αλλά εντός των επιχειρήσεων, των χορηγών. Όσο πιο φημισμένο είναι το διαφημιζόμενο προϊόν, τόσο περισσότερο είναι επιτακτική η ανάγκη του αθλητή να υπερβεί τον εαυτό του, την ίδια του τη φύση για να μην ξεχαστεί το όνομα του, η αγοραστική του δύναμη. Ο πρωταθλητισμός είναι ένα μόνιμο κυνήγι όχι μόνο των αθλητών, αλλά και πολλών ανθρώπων που μάχονται καθημερινά να υπερβούν το διπλανό τους για να εξασφαλίσουν μια προνομιούχος θέση. Μια θέση που δεν τους εξασφαλίζει την αληθινή ευτυχία, αφού οφείλουν να επιβεβαιώνουν τις αντοχές τους συνεχώς, χάνοντας τελικά την ουσία, την ψυχική και σωματική τους ευδαιμονία. Ουσία είναι να ξεπερνάμε και να βελτιώνουμε τον εαυτό μας, όχι να είμαστε εξαρτημένοι από την κάθε επιβλαβή ‘’ουσία’’.

Μηδέν- Από την ποιητική συλλογή"Υπάρχω, αν και δε με γνωρίζουν", εκδόσεις Σοκολη, 2012

Μηδέν Αχ, αυτοί οι υπέροχοι κίβδηλοι ήρωες μας. Αναζητούν μια προσπάθεια ανατροπής των υπαρχουσών καταστάσεων· Διακρίνουν την αύξησή τους και ένα μαξιλάρι αναπαυτικό για τους ίδιους. Πολεμούν τους συνανθρώπους τους, σε μακρινές χώρες, χωρίς να γνωρίζουν το γιατί Mα συνεχίζουν για να τους γράψει η Ιστορία. Όταν αντιληφθούν το αποτέλεσμα του μόχθου τους Θα αναρωτιούνται κλαίγοντας. Η νέα τάξη πραγμάτων αποκαταστάθηκε· Εμπρός, σκεπάστε μόνοι τον τάφο της ύπαρξής σας. Ιανουάριος 1991 -

H ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ

H ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ Απίστευτη , απρόσμενη , ανεξέλεγκτη θεωρήθηκε από όλους τους υπεύθυνους – ανεύθυνους η εξέλιξη και η διάσταση της φωτιάς κατά την καλοκαιρινή περίοδο , στην μέχρι τότε , καταπράσινη (;) χώρα μας. Ορδές ειδικών , επιστημόνων ,πολιτικών ,δημοσιογράφων ,φωτομοντέλων και φυσικά τηλεπαρουσιαστών παρέλασαν από τις οθόνες της τηλεόρασης και διατύπωσαν με σαφήνεια τις εξειδικευμένες γνώσεις τους και θαμπωθήκαμε από τις κρυφές τους ευαισθησίες για τη φύση. Τολμώ να ζητήσω συγνώμη σε όλους που κατά καιρούς κατέκρινα για παραχαράκτες της αλήθειας και κίβδηλους της ευαισθησίας. Ομολογώ ότι είχα λανθασμένη άποψη. Αιτία της μεταστροφής μου αποτέλεσε ένα SMS που δέχθηκα απρόσμενα. Το μήνυμα με παρότρυνε να ανοίξω αμέσως την τηλεόραση και να παρακολουθήσω ένα celebrity(!!!) , ή πιο σωστά έναν τηλεμαραθώνιο , όπως είναι σύνηθες να τηλεονομάζεται , όπου τα φιλάνθρωπα κανάλια πρωτοστατούσαν στην αναζήτηση του θησαυρού ,στην εύρεση euro από πολίτες , επιχειρήσεις , οργανισμούς, και διάφορα σωματεία. Αισθάνθηκα ένοχος που συμμετείχα , έστω και παρακολουθώντας το αισχρό show , και περισσότερο που έβλεπα τα ψεύτικα δάκρυα των εταιριών που διαφήμιζαν το ξεδιάντροπο προϊόν τους. Ειλικρινά δεν αντέχω και θλίβομαι αντικρίζοντας ανθρώπους να αγαπούν , να νοιάζονται , να ενδιαφέρονται , να προσφέρονται για τους συνανθρώπους τους όταν φτάσουν στο τελευταίο σκαλοπάτι της επιβίωσης , της στοιχειώδους ύπαρξης. Η κάθε μορφή ελεημοσύνης με εξαγριώνει και με αφήνει παντελώς αδιάφορο και διαβλέπω ύπουλα , ψεύτικα , οργανωμένα κίνητρα με απώτερο στόχο να χειραγωγήσουν ,ακόμα περισσότερο , και να κατευθύνουν τη σκέψη , και την φαινομενική ευαισθησία μας. Τα συγκεκριμένα προγράμματα-σκουπίδια στοχεύουν στο πρόσκαιρο ενδιαφέρον λόγω της τεράστιας έκτασης των πυρκαγιών και της μεγάλης προβολής από τα ΜΜΕ. Σπάνια διαβλέπω αυτό το ’’αυθόρμητο’’ ενδιαφέρον , όταν τα φώτα της διασημότητας σβήσουν ή όταν δεν θα ενδιαφερθούν οι διαφημιστικές προπαγάνδες. Ο βαθύτερος στόχος αυτών των celebrities είναι να απαλύνουν το θυμό , την αγανάκτηση , την απογοήτευση των πολιτών απέναντι σε κάθε υπεύθυνο και αρμόδιο φορέα που αδυνατεί να υπερασπίσει και να προστατεύσει τους ανθρώπους από τον άνεμο στρατηγό. Οι φυσικοί πόροι δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ιδιοκτησία κανενός , αλλά ανήκουν μόνο στον άνθρωπο που πατά το πόδι του και αναπνέει μέσω αυτών. Η μοναδική προυπόθεση για την προστασία των δασών είναι να γνωρίζουν οι πολίτες ότι τα εδάφη ανήκουν στους κατοίκους που τα εκμεταλλεύονται και δεν πρόκειται να δοθούν χαριστικά σε κανένα ιδιωτικό επιχειρηματικό οργανισμό. Οι πυροπαθείς δεν χρήζουν ευσπλαχνίας ή ελεημοσύνης διότι τους προσβάλλουμε ως προσωπικότητες και τους τοποθετούμε στην κατηγορία των ανήμπορων , των αμάχων. Οι πυροπαθείς θέλουν αυτό που τους ανήκει , να έχουν την γη , δική τους. Η ψεύτικη συμπόνια που υπάρχει στα τηλεπαράθυρα είναι ντροπή για την ανθρώπινη νοημοσύνη και δεν δημιουργούν , σύμφωνα με το Νίτσε , ευγνώμονες , αλλά εκδικητικούς πολίτες. Με τη συμβολική ,έστω και μικρή , οικονομική συνδρομή μας ίσως , μερικοί από εμάς , αισθανόμαστε ότι εκπληρώσαμε το ανθρώπινο καθήκον μας και αποκρούσαμε την οργή μας στα SMS , προσφέροντας ό,τι είναι δυνατόν. Ίσως έτσι λησμονήσουμε την παθητικότητα μας απέναντι στα δρώμενα και ελαφρύνουμε τη συνείδηση μας από την αλλοτρίωση που μας διέπει. Ευτυχώς , λοιπόν , θα κοιμηθούμε ήσυχοι. Τελέσαμε το έργο μας , την υποχρέωση μας προς τον εαυτό μας και προς τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Η κάθαρση της ψυχής μας επιτελέστηκε. Γεννηθήκαμε άνθρωποι , αλλά μήπως στην πορεία της εξέλιξης μας , κάπου ξεχαστήκαμε και χάσαμε τον ορθό λόγο , την αιτία που υπάρχουμε ; Διότι δεν αξίζει τίποτα περισσότερο πέρα από τη μάχη για ένα αποκλειστικά δικό μας αύριο. Bέβαια , το ενθαρρυντικό επακόλουθο της οικονομικής υποστήριξης από τους πολίτες είναι ότι , έστω και καθυστερημένα , δεν έχουμε ακόμα αποκοιμηθεί τόσο , που να χρειαζόμαστε ισχυρότατα χτυπήματα αναγέννησης. Υπάρχουν ακόμη αντισώματα . Oι καταδικασμένοι άνθρωποι αναγεννιούνται μέσα από τη στάχτη τους και με αγώνα διαμορφώνουν ένα ελπιδοφόρο νικηφόρο αύριo. ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΡΟΚΙΔΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΡΟΚΙΔΗ στην Εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ Χριστόφορος Κροκίδης: Ένας Μουσικός Ταξιδιώτης Φιλική συνέντευξη στο φιλόλογο Χρίστο Σοροβέλη «Θέλω να μάθω πότε η απελπισία θα γίνει ΟΡΓΗ...και ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ......». Τα εφηβικά όνειρα, αν παραμείνουν όνειρα, μας κυνηγούν και μας καταδυναστεύουν. Ως έφηβος ήθελα, ακόμη φυσικά θέλω, ίσως και περισσότερο, να τρομάξω τον άνεμο, και εκείνος με τη σειρά του να τρομάξει εκείνους οι οποίοι μας πληγώνουν, μας γκρεμίζουν τα όνειρα. Τουλάχιστον, αυτό επιθυμούν, αλλά εμείς δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Ποτέ. Με όπλο αυτή τη σκέψη ήθελα, πάντα ως έφηβος, να κολυμπήσω στα νερά που είναι καθάρια, δυνατά, αληθινά. Πάντα πίστευα ότι τα μάτια ενός παιδιού μαρτυρούν την αλήθεια. Αυτά τα μάτια πάντα έψαχνα σε ανθρώπους. Με δισταγμό, τότε, χτύπησα το κουδούνι ενός δημιουργού, με μάτια παιδικά, με μάτια αθώα, για να του δώσω στίχους, να τα μελοποιήσει, για να τους τρομάξει. Μόνο που ο δισταγμός μου με τρόμαξε και δεν τόλμησα να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού του Χριστόφορου και να του μιλήσω. Πέρασαν κάμποσα χρόνια, δεν είμαι πια έφηβος, αν και η ψυχή μου μόνο παιδική θέλει να μείνει. Τι πείσμα και αυτό; Πότε θα μεγαλώσεις, όπως μου λέει και η μάνα μου; Να μεγαλώσω. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολλά όνειρα κάνω. Και όνειρα κάνουν μόνο όσοι εσκεμμένα μένουν παιδιά, όχι για να καλύψουν ανασφάλειες αλλά για να καλύψουν με την αθωότητά τους όλη την οικουμένη. Και η οικουμένη να καεί, δηλαδή να γεννηθεί. Επιτέλους. Αυτός ο δημιουργός είχε, έχει και θα έχει μια αθώα ματιά στο αγγελικό του μουσικό παίξιμο, μια δυνατή ροκ νότα σε αρμονία με μια τεράστια ποιητική αισθητική ευαισθησία. Πάνω στη σκηνή μοιάζει με έναν ιερουργό, ο οποίος ανοίγει τους κλειστούς ουρανούς και μας ταξιδεύει σε ονειρεμένα μονοπάτια που μόνο όσοι τολμούν να ξεγυμνωθούν από την αλλοτριωμένη τους ζωή, κατανοούν. Όχι απαραίτητα με το νου αλλά και με την ψυχή τους. Συνταξιδιώτες του Ονείρου, σας παρουσιάζω το δημιουργό. Το Μουσικό που ίσως, όπως είπα και σε μια ψυχή, την Όλγα, να μην έχει αντιληφθεί πόσο άξιος, πόσο ιδιοφυής μουσικοδημιουργός είναι. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν του αρέσουν οι ύμνοι. Αλλά με τόσους ύμνους που έγραψε για εμάς, δεν του αξίζει και του Χριστόφορου ένας; • Χριστόφορε, ετοιμάζεις νέα μουσική δημιουργία; Τη λέω δημιουργία διότι δεν θεωρώ πως η μουσική για σένα είναι δουλειά. Βρίσκομαι σε στάδιο ανασύνταξης ...ετοιμάζω ένα δίσκο instrumental με στοιχεία ethnic rock...κιθαριστικό καθαρά… παράλληλα με διάφορα Live που κάνω με τη μπάντα μου... • Το μουσικό ταλέντο δημιουργείται ή γεννιέσαι με αυτό; Νομίζω γεννιέσαι αλλά.... ίσως στο τέλος να μην παίζει και τόσο ρόλο αν δεν το εκμεταλλευτείς και το αναπτύξεις .. Το ταλέντο έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα και τα πραγματοποιείς ....αν τα αφήσεις σε αφήνουν και αυτά. Και κάποιοι που δεν έχουν ταλέντο αλλά οργάνωση , το θέλουν πολύ ,υπομονή και επιμονή μπορεί να φτάσουν στο τέλος και να πιούν νερό .... και εσύ να έχεις μείνει με το ταλέντο!!!!!- • Η κιθάρα μοιάζει να είναι προέκταση του χεριού σου. Αν έπρεπε να τη χαρίσεις για ένα σκοπό, ποιος θα ήταν; Δεν ξέρω πως θα ένιωθα χωρίς το χέρι μου!!!! Άβολα και με ανασφάλεια σίγουρα ....Πάντως η κιθάρα μου είναι ζωντανός οργανισμός, όταν βρίσκεται στα χέρια μου, οπότε έτσι θα ήθελα να μείνει σε όποια χέρια και να βρίσκεται.....Θα την χάριζα μόνο αν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ξυπνήσει ο κόσμος από την απελπισία και τον λήθαργο που βρίσκεται • Ένιωσες ποτέ την ανάγκη να φωνάξεις στη σκηνή «ξυπνήστε» ή η ίδια η μουσική είναι αρκετή να φωνάξει; Πολλές φορές. Στο παρελθόν η μουσική έχει φωνάξει και έχει γυρίσει τα πάνω κάτω....βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο όπου είμαστε όλοι κουμπωμένοι , τρομαγμένοι , απογοητευμένοι , απελπισμένοι....όλο αυτό κάποια στιγμή θα γυρίσει , θα γίνει οργή και δημιουργία.... • Η μοναξιά είναι δημιουργική; Τι είναι για σένα μοναξιά; «Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος »είναι ένα από τα πολλά τραγούδια σου. Όλοι μας κατά βάθος μόνοι είμαστε...μόνοι ερχόμαστε μόνοι φεύγουμε ....έτσι και η δημιουργία είναι μοναχική.... οι στιγμές μοναξιάς είναι αυτές που σου θυμίζουν την πραγματικότητα.... • Η σιωπή, ειδικά στις μέρες που ζούμε, είναι χρυσός ή πρέπει να σπάσει και να ακουσθεί μια δυνατή κραυγή; Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ ....τι έγινε μαζεύουμε χρυσό όλοι μας.???? Ελπίζω ......... • Με ποιο μουσικό, στιχουργό που δεν είναι εν ζωή, θα ευχόσουν να είχες συνεργασθεί και γιατί; Υπάρχουν και εν ζωή δημιουργοί που θα ήθελα να συνεργαστώ .....Όλοι μας ένα πετραδάκι βάζουμε τίποτα παραπάνω....κάποιοι χτίζουν παλάτια , κάποιοι σπιτάκια στην άμμο... δεν παίζει ρόλο ο δρόμος της δημιουργίας οδηγεί στο ίδιο σημείο πάντα ...στην ανακούφιση και εξέλιξη της ψυχής μας... • Σκέψου μια σκηνή: Θάλασσα, Κιθάρα, Έρωτας, Αθώα παιδικά μάτια. Τι μουσική θα έγραφες, μπαλάντα ή δυνατό ροκ ή κάτι άλλο; Εξαρτάται από την ώρα .....βράδυ θα έγραφα μία ρομαντική αλλά αισιόδοξη κατά βάθος μπαλάντα... • Η φιλανθρωπία δηλώνει την ανθρώπινη καλοσύνη ή είναι μια μορφή συγκάλυψης της αδράνειάς μας, αφού θα έπρεπε να πάρουμε μέτρα για να μη φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο; Είναι μια μορφή συγκάλυψης της αδράνειάς μας και μάλιστα αναγκαστικής .. • Η ιστορία μας διδάσκει; Ποιος νομίζεις καθορίζει την ιστορική εξέλιξη: ο λαός ή ο ηγέτης; Ούτως η άλλως ο λαός ....αυτός πληρώνει πάντα ....... • Το φύσημα του ανέμου, τι τραγούδι θα μπορούσε να είναι; Μελαγχολικό ή αισιόδοξο; Κατά βάθος μελαγχολικό γιατί με το φύσημα του ανέμου κάποια πάνε πιο κάτω μετατοπίζονται και κάποιοι άλλοι τα εισπράττουν....... Θα προτιμούσα ένα τυφώνα καλύτερα.......να καθαρίσουν τα πάντα με τη μία... • Υπάρχουν πράγματα που τα έχεις δει πολλές φορές αλλά συνεχώς σε ξαφνιάζουν, σαν να τα βλέπεις για πρώτη φορά; Ναι ....τα τραγούδια μου......απορώ ...από πού και πώς δημιουργήθηκαν..... • Η φαντασία μεταφράζεται σε ήχους ή σε στίχους; Εγώ είμαι γενικά του ήχου....ο στίχος απλά την κάνει πιο κατανοητή και εύκολη την δημιουργία........ • Αγαπημένος προορισμός; Η ΖΩΗ.... • Σε ποια άλλα είδη μουσικής θα ήθελες να πειραματιστείς; Από πειραματισμούς άλλο τίποτα....όλα τα είδη της μουσικής έχουν ενδιαφέρον....ειδικά...όσα έχουν ethnic στοιχεία.... • Πώς σχολιάζεις τη θέση του Φρόιντ πως η πρόοδος του πολιτισμού επιτυγχάνεται όταν δεν υπάρχει καταναγκασμός της εργασίας και όλοι οι άνθρωποι χαίρονται τα αγαθά; Η Υποκουλτούρα σίγουρα επιτυγχάνεται, όταν δεν υπάρχει καταναγκασμός της εργασίας ....και αυτό το ζήσαμε τα τελευταία 30 περίπου χρόνια.. οι πιεσμένες μειοψηφίες νομίζω κάνουν τις ανατροπές ....που οδηγούν στην πρόοδο... Σίγουρα πάντως το ``ΑΠΟΝΗ ΖΩΗ ΜΕ ΠΕΤΑΞΕΣ`` κλπ όταν το τραγουδάς στις πισίνες με σαμπάνιες και κρασιά δεν οδηγεί στην πρόοδο... • Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αντόρνο η μαζική κουλτούρα (υποκουλτούρα) δεν συνιστά τη «σημερινή μορφή της λαϊκής τέχνης», καθώς δεν «αναδύεται αυθόρμητα από τις ίδιες τις μάζες». Συμφωνείς; Φυσικά συμφωνώ....αυτό ακριβώς έλεγα πριν • Παρατηρείται μια σημαντική άνοδος του ολοκληρωτισμού σε όλη την Ευρώπη. Είναι μια παροδική άνοδος ή είναι ανησυχητικό φαινόμενο; Ελπίζω παροδική ....διαφορετικά ,,, εκεί να δεις υποκουλτούρα......μετά... • Έχεις τη γνώμη ότι ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει στην ύπαρξη Θεού και παράλληλα να είναι ελεύθερος; Όλοι έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε κάπου...κατά βάθος η πίστη έχει να κάνει με το μέσα μας,,,,εμείς είμαστε ο θεός.... • Ας επιστρέψουμε στη μουσική. Η μουσική βοηθά στην επαναστατική συνείδηση του ανθρώπου; Όχι μόνο αλλά και στην πνευματική του ανόρθωση....στην ελευθερία..... • Ο Χατζηδάκις έλεγε πως η τέχνη δεν έχει τόπο καταγωγής. Τι σημαίνει για σένα τέχνη; Κοίτα γύρω σου ....κοίτα τη θάλασσα....τα δέντρα ,,, τα άστρα....τη ζωή.... • Θα ήθελες να πεις κάτι που δεν σε ρώτησα; Τι να πω.....απλά θέλω να μάθω πότε η απελπισία θα γίνει ΟΡΓΗ...και ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ....... Χριστόφορε, Φίλε, θέλω να σε ευχαριστήσω που μας χάρισες και που θα συνεχίζεις να μας χαρίζεις ονειρικές μουσικές στιγμές. Πληροφορίες για το Χριστόφορο http://www.xristoforos-krokidis.gr/ http://www.facebook.com/xristoforos.krokidisd

Φιλική συνέντευξη στο φιλόλογο Χρίστο Σοροβέλη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΡΟΚΙΔΗ στην Εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ Χριστόφορος Κροκίδης: Ένας Μουσικός Ταξιδιώτης Φιλική συνέντευξη στο φιλόλογο Χρίστο Σοροβέλη «Θέλω να μάθω πότε η απελπισία θα γίνει ΟΡΓΗ...και ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ......». Τα εφηβικά όνειρα, αν παραμείνουν όνειρα, μας κυνηγούν και μας καταδυναστεύουν. Ως έφηβος ήθελα, ακόμη φυσικά θέλω, ίσως και περισσότερο, να τρομάξω τον άνεμο, και εκείνος με τη σειρά του να τρομάξει εκείνους οι οποίοι μας πληγώνουν, μας γκρεμίζουν τα όνειρα. Τουλάχιστον, αυτό επιθυμούν, αλλά εμείς δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Ποτέ. Με όπλο αυτή τη σκέψη ήθελα, πάντα ως έφηβος, να κολυμπήσω στα νερά που είναι καθάρια, δυνατά, αληθινά. Πάντα πίστευα ότι τα μάτια ενός παιδιού μαρτυρούν την αλήθεια. Αυτά τα μάτια πάντα έψαχνα σε ανθρώπους. Με δισταγμό, τότε, χτύπησα το κουδούνι ενός δημιουργού, με μάτια παιδικά, με μάτια αθώα, για να του δώσω στίχους, να τα μελοποιήσει, για να τους τρομάξει. Μόνο που ο δισταγμός μου με τρόμαξε και δεν τόλμησα να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού του Χριστόφορου και να του μιλήσω. Πέρασαν κάμποσα χρόνια, δεν είμαι πια έφηβος, αν και η ψυχή μου μόνο παιδική θέλει να μείνει. Τι πείσμα και αυτό; Πότε θα μεγαλώσεις, όπως μου λέει και η μάνα μου; Να μεγαλώσω. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολλά όνειρα κάνω. Και όνειρα κάνουν μόνο όσοι εσκεμμένα μένουν παιδιά, όχι για να καλύψουν ανασφάλειες αλλά για να καλύψουν με την αθωότητά τους όλη την οικουμένη. Και η οικουμένη να καεί, δηλαδή να γεννηθεί. Επιτέλους. Αυτός ο δημιουργός είχε, έχει και θα έχει μια αθώα ματιά στο αγγελικό του μουσικό παίξιμο, μια δυνατή ροκ νότα σε αρμονία με μια τεράστια ποιητική αισθητική ευαισθησία. Πάνω στη σκηνή μοιάζει με έναν ιερουργό, ο οποίος ανοίγει τους κλειστούς ουρανούς και μας ταξιδεύει σε ονειρεμένα μονοπάτια που μόνο όσοι τολμούν να ξεγυμνωθούν από την αλλοτριωμένη τους ζωή, κατανοούν. Όχι απαραίτητα με το νου αλλά και με την ψυχή τους. Συνταξιδιώτες του Ονείρου, σας παρουσιάζω το δημιουργό. Το Μουσικό που ίσως, όπως είπα και σε μια ψυχή, την Όλγα, να μην έχει αντιληφθεί πόσο άξιος, πόσο ιδιοφυής μουσικοδημιουργός είναι. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν του αρέσουν οι ύμνοι. Αλλά με τόσους ύμνους που έγραψε για εμάς, δεν του αξίζει και του Χριστόφορου ένας; • Χριστόφορε, ετοιμάζεις νέα μουσική δημιουργία; Τη λέω δημιουργία διότι δεν θεωρώ πως η μουσική για σένα είναι δουλειά. Βρίσκομαι σε στάδιο ανασύνταξης ...ετοιμάζω ένα δίσκο instrumental με στοιχεία ethnic rock...κιθαριστικό καθαρά… παράλληλα με διάφορα Live που κάνω με τη μπάντα μου... • Το μουσικό ταλέντο δημιουργείται ή γεννιέσαι με αυτό; Νομίζω γεννιέσαι αλλά.... ίσως στο τέλος να μην παίζει και τόσο ρόλο αν δεν το εκμεταλλευτείς και το αναπτύξεις .. Το ταλέντο έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα και τα πραγματοποιείς ....αν τα αφήσεις σε αφήνουν και αυτά. Και κάποιοι που δεν έχουν ταλέντο αλλά οργάνωση , το θέλουν πολύ ,υπομονή και επιμονή μπορεί να φτάσουν στο τέλος και να πιούν νερό .... και εσύ να έχεις μείνει με το ταλέντο!!!!!- • Η κιθάρα μοιάζει να είναι προέκταση του χεριού σου. Αν έπρεπε να τη χαρίσεις για ένα σκοπό, ποιος θα ήταν; Δεν ξέρω πως θα ένιωθα χωρίς το χέρι μου!!!! Άβολα και με ανασφάλεια σίγουρα ....Πάντως η κιθάρα μου είναι ζωντανός οργανισμός, όταν βρίσκεται στα χέρια μου, οπότε έτσι θα ήθελα να μείνει σε όποια χέρια και να βρίσκεται.....Θα την χάριζα μόνο αν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ξυπνήσει ο κόσμος από την απελπισία και τον λήθαργο που βρίσκεται • Ένιωσες ποτέ την ανάγκη να φωνάξεις στη σκηνή «ξυπνήστε» ή η ίδια η μουσική είναι αρκετή να φωνάξει; Πολλές φορές. Στο παρελθόν η μουσική έχει φωνάξει και έχει γυρίσει τα πάνω κάτω....βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο όπου είμαστε όλοι κουμπωμένοι , τρομαγμένοι , απογοητευμένοι , απελπισμένοι....όλο αυτό κάποια στιγμή θα γυρίσει , θα γίνει οργή και δημιουργία.... • Η μοναξιά είναι δημιουργική; Τι είναι για σένα μοναξιά; «Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος »είναι ένα από τα πολλά τραγούδια σου. Όλοι μας κατά βάθος μόνοι είμαστε...μόνοι ερχόμαστε μόνοι φεύγουμε ....έτσι και η δημιουργία είναι μοναχική.... οι στιγμές μοναξιάς είναι αυτές που σου θυμίζουν την πραγματικότητα.... • Η σιωπή, ειδικά στις μέρες που ζούμε, είναι χρυσός ή πρέπει να σπάσει και να ακουσθεί μια δυνατή κραυγή; Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ ....τι έγινε μαζεύουμε χρυσό όλοι μας.???? Ελπίζω ......... • Με ποιο μουσικό, στιχουργό που δεν είναι εν ζωή, θα ευχόσουν να είχες συνεργασθεί και γιατί; Υπάρχουν και εν ζωή δημιουργοί που θα ήθελα να συνεργαστώ .....Όλοι μας ένα πετραδάκι βάζουμε τίποτα παραπάνω....κάποιοι χτίζουν παλάτια , κάποιοι σπιτάκια στην άμμο... δεν παίζει ρόλο ο δρόμος της δημιουργίας οδηγεί στο ίδιο σημείο πάντα ...στην ανακούφιση και εξέλιξη της ψυχής μας... • Σκέψου μια σκηνή: Θάλασσα, Κιθάρα, Έρωτας, Αθώα παιδικά μάτια. Τι μουσική θα έγραφες, μπαλάντα ή δυνατό ροκ ή κάτι άλλο; Εξαρτάται από την ώρα .....βράδυ θα έγραφα μία ρομαντική αλλά αισιόδοξη κατά βάθος μπαλάντα... • Η φιλανθρωπία δηλώνει την ανθρώπινη καλοσύνη ή είναι μια μορφή συγκάλυψης της αδράνειάς μας, αφού θα έπρεπε να πάρουμε μέτρα για να μη φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο; Είναι μια μορφή συγκάλυψης της αδράνειάς μας και μάλιστα αναγκαστικής .. • Η ιστορία μας διδάσκει; Ποιος νομίζεις καθορίζει την ιστορική εξέλιξη: ο λαός ή ο ηγέτης; Ούτως η άλλως ο λαός ....αυτός πληρώνει πάντα ....... • Το φύσημα του ανέμου, τι τραγούδι θα μπορούσε να είναι; Μελαγχολικό ή αισιόδοξο; Κατά βάθος μελαγχολικό γιατί με το φύσημα του ανέμου κάποια πάνε πιο κάτω μετατοπίζονται και κάποιοι άλλοι τα εισπράττουν....... Θα προτιμούσα ένα τυφώνα καλύτερα.......να καθαρίσουν τα πάντα με τη μία... • Υπάρχουν πράγματα που τα έχεις δει πολλές φορές αλλά συνεχώς σε ξαφνιάζουν, σαν να τα βλέπεις για πρώτη φορά; Ναι ....τα τραγούδια μου......απορώ ...από πού και πώς δημιουργήθηκαν..... • Η φαντασία μεταφράζεται σε ήχους ή σε στίχους; Εγώ είμαι γενικά του ήχου....ο στίχος απλά την κάνει πιο κατανοητή και εύκολη την δημιουργία........ • Αγαπημένος προορισμός; Η ΖΩΗ.... • Σε ποια άλλα είδη μουσικής θα ήθελες να πειραματιστείς; Από πειραματισμούς άλλο τίποτα....όλα τα είδη της μουσικής έχουν ενδιαφέρον....ειδικά...όσα έχουν ethnic στοιχεία.... • Πώς σχολιάζεις τη θέση του Φρόιντ πως η πρόοδος του πολιτισμού επιτυγχάνεται όταν δεν υπάρχει καταναγκασμός της εργασίας και όλοι οι άνθρωποι χαίρονται τα αγαθά; Η Υποκουλτούρα σίγουρα επιτυγχάνεται, όταν δεν υπάρχει καταναγκασμός της εργασίας ....και αυτό το ζήσαμε τα τελευταία 30 περίπου χρόνια.. οι πιεσμένες μειοψηφίες νομίζω κάνουν τις ανατροπές ....που οδηγούν στην πρόοδο... Σίγουρα πάντως το ``ΑΠΟΝΗ ΖΩΗ ΜΕ ΠΕΤΑΞΕΣ`` κλπ όταν το τραγουδάς στις πισίνες με σαμπάνιες και κρασιά δεν οδηγεί στην πρόοδο... • Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αντόρνο η μαζική κουλτούρα (υποκουλτούρα) δεν συνιστά τη «σημερινή μορφή της λαϊκής τέχνης», καθώς δεν «αναδύεται αυθόρμητα από τις ίδιες τις μάζες». Συμφωνείς; Φυσικά συμφωνώ....αυτό ακριβώς έλεγα πριν • Παρατηρείται μια σημαντική άνοδος του ολοκληρωτισμού σε όλη την Ευρώπη. Είναι μια παροδική άνοδος ή είναι ανησυχητικό φαινόμενο; Ελπίζω παροδική ....διαφορετικά ,,, εκεί να δεις υποκουλτούρα......μετά... • Έχεις τη γνώμη ότι ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει στην ύπαρξη Θεού και παράλληλα να είναι ελεύθερος; Όλοι έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε κάπου...κατά βάθος η πίστη έχει να κάνει με το μέσα μας,,,,εμείς είμαστε ο θεός.... • Ας επιστρέψουμε στη μουσική. Η μουσική βοηθά στην επαναστατική συνείδηση του ανθρώπου; Όχι μόνο αλλά και στην πνευματική του ανόρθωση....στην ελευθερία..... • Ο Χατζηδάκις έλεγε πως η τέχνη δεν έχει τόπο καταγωγής. Τι σημαίνει για σένα τέχνη; Κοίτα γύρω σου ....κοίτα τη θάλασσα....τα δέντρα ,,, τα άστρα....τη ζωή.... • Θα ήθελες να πεις κάτι που δεν σε ρώτησα; Τι να πω.....απλά θέλω να μάθω πότε η απελπισία θα γίνει ΟΡΓΗ...και ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ....... Χριστόφορε, Φίλε, θέλω να σε ευχαριστήσω που μας χάρισες και που θα συνεχίζεις να μας χαρίζεις ονειρικές μουσικές στιγμές. Πληροφορίες για το Χριστόφορο http://www.xristoforos-krokidis.gr/ http://www.facebook.com/xristoforos.krokidisd