Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Mια διαφορετική κοινωνιολογική προσέγγιση : Ποιος σκότωσε το Σωκράτη ;

Mια διαφορετική κοινωνιολογική προσέγγιση :
Ποιος σκότωσε το Σωκράτη ;

Με το Σωκράτη (470-399 π.Χ) αρχίζει η ανθρωπολογική περίοδος της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας. Δεν ασχολείται –όπως οι προηγούμενοι φιλόσοφοι – με τα μεταφυσικά θέματα αλλά εξετάζει τον άνθρωπο, το υποκείμενο και τις δυνατότητές του. Εξετάζει το κάθε τι από την άποψη του ηθικού αιτήματος και όλη η έρευνα του συσχετίζεται με τις ηθικές αρχές. Βασική θέση του Σωκράτη ήταν ότι η ηθική συνείδηση αποτελεί την ανθρώπινη φύση και πως οι ηθικές έννοιες που θεωρούνται οι κορωνίδες του ηθικού βίου των κοινωνιών υπάρχουν με λανθάνον τρόπο στην ψυχή όλων των ανθρώπων. Κατά συνέπεια, ο κάθε άνθρωπος έχει ένα αντικειμενικό κριτήριο του τι είναι αλήθεια και τι ψεύδος. Εκείνη τη χρονική περίοδο η Αθήνα βρισκόταν σε μια διαρκή πολιτική και οικονομική κρίση. Ο τριακονταετής πόλεμος ανατρέπει την ισχύουσα πολιτική δύναμη και ο πολιτικός στίβος δονείται από αλληλοσυκοφαντίες και εξοστρακισμούς. Μέσα σ’ αυτήν την κοινωνική αναταραχή ο υιός της Φαιναρέτης και του Σωφρονίσκου, ο Σωκράτης συνήθιζε να ασχολείται με αυτό που αγαπούσε : να ερωτά. Όλοι οι σοφοί, οι καλλιτέχνες της εποχής αγνοούσαν αυτό που αγνοούσε και ο ίδιος ο Σωκράτης, τι δηλαδή είναι ορθό και τι λανθασμένο. Γνώριζε πολύ καλά ότι υπερέχει αυτών ως προς το εξής : στην βαθειά του ανάγκη να αναζητήσει την αλήθεια με οποιαδήποτε κόστος, ακόμη και με το θάνατο του. Ένας τρελός αναρχικός στην Αρχαία Ελλάδα ή ένας αληθινός φιλόσοφος που έχει υπερβεί τις καθιερωμένες παραδοσιακές αντιλήψεις ; Ίσως τίποτα από όλα αυτά.
Ο Σωκράτης μέσα στην Αρχαία αγορά αγόρευε, δίδασκε τι είναι ηθικό, γιατί μια πράξη δεν είναι ηθική. Θεωρούσε ότι υπάρχει μία ηθική για όλους τους ανθρώπους που είναι αιώνια και βάση αυτής ερμηνεύεται το ηθικό και το ανήθικο. Πίστευε ότι ο κάθε Αθηναίος πρέπει να ερωτά τον εαυτό του τι είναι καλό και τι κακό και στη συνέχεια να αποφασίζει πως θα ενεργήσει. Ωστόσο ποιος καθορίζει αυτήν την αιώνια αρχή της ηθικής ; Και γιατί αυτή η ‘’αμετάβλητη’’ ηθική είναι πάντοτε προοδευτική και οδηγεί στην αλήθεια ; Γιατί το καλό του οικονομικά ισχυρού να είναι ή να μην είναι καλό για τον κάθε άνθρωπο ; Μήπως τελικά άθελα του ο Σωκράτης δημιούργησε έναν απαισιόδοξο Αθηναίο που δεν εμπιστεύεται το διπλανό του παρά μόνο τον εαυτό του;
Θεωρούσε ότι η αυτάρκεια είναι σημαντικό χαρακτηριστικό στην εξέλιξη της προσωπικότητας του ατόμου. Η ίδια του η ζωή ήταν υπόδειγμα των λεγόμένων του. Κυκλοφορούσε με παλιά ρούχα και εξέφραζε την άποψη ότι σημασία έχει η ηθική ολοκλήρωση και λιγότερο ή καθόλου τα υλικά αγαθά. Η αριστοκρατία της εποχής του μόνο εχθρό δεν θα τον θεωρούσε. Δεν αντικρούει τα οικονομικά της συμφέροντα, δεν παρακινεί τον Αθηναίο πολίτη να διεκδικήσει τα αγαθά της φύσης που είναι κοινά για όλους. Ίσως να μην έκανε ο Σωκράτης αυτές τις πονηρές σκέψεις, ωστόσο τα λεγόμενα του καθενός αποτελούν πολιτική πράξη. Αλήθεια, υπάρχει απόλυτη και αιώνια ηθική ;
Σύμφωνα με το Διογένη το Λαέρτιο, ο Σωκράτης παρακινούσε το μαθητή του Χαρμίδη να πολιτευθεί με τους Ολιγαρχικούς στο κίνημα του 404 π.Χ που σηματοδοτεί την ανατροπή της Δημοκρατίας. Η καταδίκη του στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ήταν περίπου βεβαία. Οι Αθηναίοι πολίτες ψήφισαν εναντίον του, όχι μόνο από κάποια προσωπική εμπάθεια, ούτε γιατί προωθούσε έντεχνα την αμφισβήτηση του Θεού. Άλλωστε ο ίδιος έκανε λόγο για το δαιμόνιο και ποτέ δεν πήρε ξεκάθαρη θέση για την ύπαρξη ή όχι του Θεού. Καταψηφίστηκε διότι οι πολίτες έκριναν σύμφωνα με τους δημοκρατικούς θεσμούς πως οι παρεμβάσεις του Σωκράτη απειλούσαν να γκρεμίσουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας. Ίσως οι Αθηναίοι πολίτες να σκέφτηκαν ότι οι φιλοσοφικές του ιδέες συνδέονται με την Ολιγαρχία και πως ελλοχεύει ο κίνδυνος επανεμφάνισης της.
Η καταδίκη του Σωκράτη είναι ένα από τα πολλά διανοητικά αμαρτήματα που συντελέστηκαν στην παγκόσμια Ιστορία. Δεν καταδικάστηκε ο συντηρητισμός ή ο προοδευτισμός του Σωκράτη αλλά η ελευθερία της έκφρασης και της φιλοσοφικής αναζήτησης.
Χρήστος Σοροβέλης
http://sorovelis.blogspot.com/
Φιλόλογος

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ


Το 776 Π.χ ο Ιδαίος Ηρακλής ίδρυσε τους Ολυμπιακούς αγώνες και συντέλεσε στην αφετηρία δημιουργίας αθλητικών δραστηριοτήτων με την παρουσία θεατών.
Απ΄ εκείνη την ιστορική πραγματικότητα , ο ελληνικός αθλητισμός γνώρισε αρκετούς αγλαούς καρπούς και άλλες φορές εμφανίστηκε με αδαμιαία περιβολή. Αποκορύφωμα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου θεωρείται η Τετάρτη Ιουλίου του 2004 και της εθνικής ομάδας μπάσκετ το 2005 στο Βελιγράδι όπου ανακηρυχθήκαμε πανηγυρικά πρωταθλητές Ευρώπης. Είμαστε πια πρωταθλητές , έρχονται όμως άλλες εποχές ;
Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες το 50% των φιλάθλων παρακολουθεί το ποδόσφαιρο ενώ το 30% ενδιαφέρεται για το μπάσκετ. Αυτό το στοιχείο αποδεικνύει την μεγάλη δυναμική της ελληνικής κοινωνίας για τα συγκεκριμένα αθλήματα.
Ένα θετικό στοιχείο του ποδοσφαιρικού θριάμβου ,ίσως και το σημαντικότερο , που αποτελεί και μάθημα ζωής είναι η απτή απόδειξη ότι η συλλογικότητα , η επιμονή , το πάθος υπερνικά ανυπέρβλητα εμπόδια , όπως είναι οι κατ΄ εξοχήν , καλύτερες ποιοτικά και τεχνικά ομάδες .
Η ιστορική κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου απέφερε έκπληξη στο ευρωπαικό στερέωμα και σεβασμό στο φτωχό και απαξιωμένο ελληνικό ποδόσφαιρο , που δεν είχε να επιδείξει κάτι ιδιαίτερο , σε επίπεδο εθνικής ομάδας.
Οι μικροί ηλικιακά αθλητές , εμπνεύστηκαν από τον άθλο της Λισσαβώνας και οι πρωταθλητές Ευρώπης αποτέλεσαν πρότυπα μίμησης για τις νεότερες γενιές , να ακολουθήσουν τα χνάρια τους και να συνειδητοποιήσουν ότι αγαθά κόποις κτώνται.
Ο αναπάντεχος θρίαμβος του 2004 σηματοδότησε την δημιουργία περισσότερων κλειστών -μικρών γηπέδων όπου ο ενθουσιασμός και η δίψα για το δημοφιλέστερο συλλογικό άθλημα αυξήθηκε αισθητά σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.
Η ίδρυση της Σούπερ Λίγκα αποτελεί μια σημαντική μεταρρύθμιση στα διοικητικά δρώμενα του Ελληνικού ποδοσφαίρου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ,με ουσιαστικότερο στοιχείο την από κοινού απόφαση όλων των προέδρων της Α’ κατηγορίας να συνεργαστούν αμοιβαία , με στόχο την εξύψωση του Ελληνικού ποδοσφαίρου , όσο εφικτό είναι δυνατόν να συμβεί , εξαιτίας των αντικρουόμενων οικονομικών και προσωπικών συμφερόντων.
Τα πάλαι ποτέ χρόνια η εθνική ομάδα ήταν η κομπάρσος της κάθε αθλητικής διοργάνωσης που μόνο συμπλήρωνε στα χαρτιά την παρουσία της. Εξαιτίας του ιστορικού άθλου τίθεται επικεφαλής των ομάδων που συμμετέχουν στις κατά καιρούς προκριματικές διοργανώσεις με βασικό αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει μικρότερες δυναμικότητας ομάδες και να περνά σε επόμενες τελικές φάσεις με μικρότερο βαθμό δυσκολίας.
Aν και δεν σημειώθηκαν αλματώδη βήματα προόδου , ωστόσο , αρκετοί έλληνες ποδοσφαιριστές προκάλεσαν το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών ομάδων να αγωνιστούν σε ανταγωνιστικότερα πρωταθλήματα και να προωθήσουν , να διαφημίσουν , όσο είναι δυνατόν , τα ελληνικά ταλέντα.
Το όνειρο της κατάκτησης του Euro , που ίσως ακόμα δεν έχει συνειδητοποιηθεί , προκάλεσε τον έντονο θαυμασμό των Ελλήνων που ασχολήθηκαν με την ίδρυση συνδέσμων εθνικής ομάδας. Μια εξαιρετική προσπάθεια ,εφόσον διασπαστούν και απομονωθούν τα εθνικιστικά στοιχεία , που γεννήθηκε με την προοπτική της συνέχειας της προσπάθειας.
Το καταδικασμένο , από πολλούς , ελληνικό ποδόσφαιρο δεν οφείλει μόνο να ζηλεύει τα υπόλοιπα πρωταθλήματα και να επαφίεται στις προσωρινές δάφνες του , αλλά να δημιουργήσει τις προϋπoθέσεις ταχέων και επαναστατικών αλλαγών με στόχο την εξύψωση του.
Δυστυχώς , το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει την δυνατότητα να διαχειριστεί ποιοτικά και δημιουργικά τον ιστορικό άθλο , και η στασιμότητα είναι το στοιχείο που το διακρίνει. Δεν κυριαρχεί ορθολογικός και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την καλυτέρευση των συνθηκών , αλλά με ψεύτικα ημίμετρα , δεν υπάρχει ομαλή μετάβαση σε διάδοχες καταστάσεις .Παραμένει σε μια μετέωρη κατάσταση μεταξύ ανηλικότητας και ενηλικότητας και πληγώνει τα όνειρα των φιλάθλων που δεν ξεχνούν να ονειρεύονται ακόμα.
Η έλλειψη αθλητικής παιδείας έχει επιφέρει προβλήματα στην εθνική ομάδα , με αποκορύφωμα , τον επίσημο αγώνα Ελλάδας –Τουρκίας , που δημιουργήθηκαν επεισόδια μεταξύ των θεατών. Οι οπαδικές αποχρώσεις καθώς και ο εθνικισμός ,από λίγους ευτυχώς φιλάθλους , γυμνώνει το αθλητικό ιδεώδες και γυρίζει την εθνική ομάδα χρόνια πίσω. Η καταστολή δεν θεωρείται η λύση του προβλήματος κάθε φορά που οι θεατές ηδονίζονται να ΄΄καταναλώνουν΄΄ νίκες σε βάρος του θεάματος ,του παιχνιδιού , της φαντασίας. Αντίθετα η πρόληψη , η ανάπτυξη της αθλητικής παιδείας από τα σχολεία και η συνειδητοποίηση της έννοιας του αθλητικού πνεύματος αποτελούν όπλα καταπολέμησης της έξαρσης της βίας
To θαύμα του 2004 , δεν συντέλεσε στην ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης , με οικονομικούς πόρους από την πολιτεία , για να αποτελέσει ουσιαστικό ρόλο στην κατεύθυνση ίδρυσης αθλητικών εγκαταστάσεων.
H οδύσσεια της εθνικής ομάδας του ποδοσφαίρου μοιάζει με ένα καράβι που αν και είχε κατά καιρούς ικανοποιητικό πλήρωμα και άξιο καπετάνιο , ωστόσο κυβερνάται χωρίς χάρτη , χωρίς πυξίδα , χωρίς προσανατολισμό.
Οι αλκυονίδες ημέρες του Ελληνικού μπάσκετ , ευτυχώς συνεχίζονται , από την ιστορική αφετηρία του 1987 , και η επίσημη αγαπημένη δεν ματαίωσε τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των φιλάθλων σε επίπεδο διακρίσεων.
Αξιόπιστοι ξένοι και ταλαντούχοι μπασκετμπολίστες οδεύουν στην χώρα μας και προσφέρουν σημαντικές αθλητικές υπηρεσίες ,έχοντας γνώση την δυναμικότητα και την ευρωπαϊκή προβολή του ελληνικού πρωταθλήματος.
Η φήμη και η αγωνιστική αξία των ελλήνων αθλητών αποτέλεσε αποφασιστικό παράγοντα να επιδείξουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον , σύλλογοι βεληνεκούς της Γηραιάς και της Αμερικάνικης ηπείρου. Το ελληνικό στοιχείο είναι πια καθολικά αποδεκτό στο παγκόσμιο χρηματιστήριο του μπάσκετ και θεωρείται αξιόπιστη επένδυση .
Oι συνεχείς επιτυχίες της εθνικής ομάδας αποτέλεσε το εφαλτήριο για την δραστηριοποίηση των νέων γενεών στο άθλημα του μπάσκετ με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέα , αξιόπιστα ταλέντα που γαλουχούνται από τα ανδραγαθήματα των πεπειραμένων αθλητών.
Η έννοια της συνέχειας είναι ένα στοιχείο που κυριαρχεί ,ως αλυσίδα , με την έννοια ότι σε θέσεις κλειδιά στην οργανωτική δομή της εθνικής επανδρώνονται παλαιότεροι αθλητές που μεταδίδουν τις γνώσεις , την φλόγα και την εμπειρία τους στους εν ενεργεία μπασκετμπολίστες.
Ο άθλος στο Βελιγράδι επιτάχυνε τις διαδικασίες αγοράς ξένων ,εγνωσμένης αξίας , παιχτών , από τις ελληνικές ομάδες του πρωταθλήματος , με αποτέλεσμα ο θεμιτός ανταγωνισμός ανάμεσα στους παίχτες να αποβαίνει εποικοδομητικός .
Ωστόσο , οι δημόσιοι πόροι , δεν αυξήθηκαν προς όφελος της ομάδας , είτε πρόκειται για παροχές παιχτών ,είτε για την καλυτέρευση της οργανωτικής δομής της εθνικής ομάδας.
Το συνδικαλιστικό όργανο των μπασκετμπολιστών δεν έχει ακόμα επιτύχει να διεκδικήσει τα προβλεπόμενα δικαιώματα τους , όπως η αμοιβή τους , και οι συμμετέχοντες της εθνικής , αγωνίζονται με κριτήριο την αγάπη τους για την νίκη , και λιγότερο για τις οικονομικές απολαβές.
Τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας έχουμε την δυνατότητα ,όχι μόνο να τους ονειρευτούμε , αλλά και να τους αγγίξουμε , αρκεί να παύσουμε να είμαστε ‘’πρωταθλητές ‘’ στην χώρα της Βαβυλωνίας , στην χώρα της ασυνεννοησίας.

ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ


Ζούμε σε μια εξαιρετικά ασυνήθιστη εποχή. Η επιστημονική πρόοδος ξεπερνά κάθε φαντασία , όμως η πνευματική και η οικονομική πενία αυξάνεται αλματωδώς. Οι επιστήμονες ενταγμένοι στον ισχύοντα οικονομικό μηχανισμό , παράγουν τεχνολογική γνώση , όμως αδυνατούν να την εφαρμόσουν , να την παρουσιάσουν προς όφελος της κοινωνίας στο βαθμό που πιθανότατα θα επιθυμούσαν. Οι κατέχοντες των μέσων παραγωγής δεν επιτρέπουν στους επιστήμονες –εργάτες να παράγουν , για παράδειγμα , περισσότερα και καλύτερης ποιότητας αυτοκίνητα μάρκας ΒΝΞΚ , διότι θα μειωθεί η αγοραστική τους αξία , γεγονός που θεωρείται απαγορευτικό , για τους νόμους της αγοράς της σύγχρονης βιομηχανικής εποχής.
Αυτό το φαινόμενο έχει ως βασικό αποτέλεσμα να ελέγχεται , να απομονώνεται , να καθοδηγείται η επιστημονική δράση σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος.
Οι επιστήμονες είναι μια εργατική δύναμη που δυστυχώς αδυνατεί να αντισταθεί στη λαίλαπα της εκμετάλλευσης. Οι άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ενωμένοι έχουν την δυνατότητα να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει και ακόμα περισσότερα. Τα άτομα δεν πουλάνε μόνο την εργατική τους δύναμη αλλά και την συνείδηση τους ,και αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα *τους .
Καταδικάζονται εν γνώσει τους στην πνευματική και οικονομική ανυπαρξία με αποτέλεσμα να καταδικάζουν όλες τις γενεές ανά την ιστορία.
Σύμφωνα με μελέτες , προβλέπεται σε λίγα χρόνια , ο πληθυσμός της Γης να φτάσει σε επτά δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι , εφόσον είμαστε περισσότεροι, και φτωχότεροι , ποιος ο λόγος να μην διεκδικούμε από τους ολίγους , όσα μας ανήκουν ;
Ζούμε σε μια εποχή , όπου κυριαρχεί η μειονότητα των ευνοημένων .Αυτή η ελάχιστη κοινωνική μερίδα , δυστυχώς , που κατέχει τον πλούτο , διαμορφώνει την κοινωνική και πολιτική μας συνείδηση , μέσω των μηχανισμών τους , όπως είναι τα ΜΜΕ , ο τύπος , και αποφασίζουν για εμάς , χωρίς εμάς , με μοναδικό τους κριτήριο , οι πολλοί να εργάζονται και να πονάνε για ένα κομμάτι ψωμί , και να ευχαριστούν για αυτό .
H μεγαλύτερη κοινωνική πληγή αποτελεί η κοινωνική αδιαφορία για τα προβλήματα των συνανθρώπων μας , άρα του ίδιου μας του εαυτού.
Αν ο άνθρωπος δεν υπερασπιστεί τα δίκαια δικαιώματα του διπλανού του , ποτέ δεν θα αποκτήσει συνείδηση περί δικαίου και αλήθειας .
Ο κόσμος όπως είναι δομημένος , βρίσκεται σε μια ιστορική αντίφαση. Οι άνθρωποι αναζητούν εναγωνίως περισσότερα προϊόντα , όμως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αποκτήσουν ,και κατά συνέπεια να εξυπηρετήσουν τους νόμους της αγοράς , με αποτέλεσμα να βιώνουν υπαρξιακά προβλήματα .
Να μην περιμένουμε τον ουρανό να κατέβει να μας χαμογελάσει και να μας πάρει από το χέρι .Καιρός είναι να φτιάξουμε την δική μας σκάλα , και να τον συναντήσουμε .Μας περιμένει. Ας μην τον απογοητεύσουμε πάλι .


*ο όρος αμάρτημα σημαίνει διανοητικό λάθος στην αρχαία λογοτεχνία.


ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ΑΜΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΞΥΠΝΙΟ ΣΟΥ.......

ΑΜΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΞΥΠΝΙΟ ΣΟΥ.......

Στη σύγχρονη βιομηχανική εποχή ακούγεται όλο και συχνότερα η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει σχέσεις επικοινωνίας για να καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια του συνανθρώπου του. Ωστόσο αυτή η ανάγκη δεν πραγματοποιείται εξαιτίας της κοινωνικής αλλοτρίωσης που διέπει την κοινωνική μας συμπεριφορά με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μένει πιο μόνος και από τους αγγέλους.Η μοναξιά είναι πιο επώδυνη όταν ,έχεις την ανάγκη να δώσεις πολλά στον διπλανό σου , και ο τελευταίος δεν δέχεται ή δεν ενδιαφέρεται να απλώσει το χέρι του για να τα αγγίξει. Για να αγαπήσει ο άνθρωπος τον άλλον, πρέπει να απαλλοτριωθεί από αυτό που είναι ,ως ιδιαιτερότητα, για να μπορέσει να ενωθεί μαζί του. Μ' αυτό τον τρόπο η ενότητα του εαυτού του ανθρώπου αποκαθίσταται σ' ένα ανώτερο επίπεδο,διότι έχει ευρύτερους προσδιορισμούς από την ατομικότητα. Συνεπώς το μάτι του ανθρώπου γίνεται τηλεσκόπιο και τον διακρίνει η καθαρότητα της σκέψης και της συνείδησης του.
ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΟΥ

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΟΥ


Με τον όρο ταυτότητα εννοούμε το σύνολο των πεποιθήσεων , των συναισθημάτων που αφορά το κάθε άτομο και η διασφάλιση της επιτυγχάνεται μέσω της συνοχής των εμπειριών , των ιδεών και των αξιών. Η ταυτότητα βρίσκεται σε συνάρτηση με τη φυσική ύπαρξη του ανθρώπου στην ιστορία και η αίσθηση της βασίζεται στη συνέχεια της ύπαρξης μας στο χώρο και στο χρόνο μέσω της ομοιότητας ,με την προϋπόθεση , ότι και οι άλλοι την αποδέχονται και την αναγνωρίζουν. Μέσω της ταυτότητας , ο άνθρωπος αναγνωρίζει με ποιους έχει κοινά στοιχεία και με ποιους έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Η ταυτότητα με την ετερότητα δεν διαχωρίζεται διότι η κάθε πολιτισμική εμπειρία είναι καθαρά υποκειμενική εμπειρία , διαφορετικά κατανοείται για παράδειγμα η έννοια της φουστανέλας από τους Έλληνες και διαφορετικά από τους Μεξικανούς ,αφού αντιλαμβάνονται το συγκεκριμένο σύμβολο διαφορετικά.
Eξαιτίας λοιπόν αυτής της διαφορετικής κοσμοαντίληψης , της πολιτισμικής ποικιλομορφίας , η οποία εξαρτάται από τις υποκειμενικές εμπειρίες του καθενός από εμάς , πως δηλαδή κατανοούμε και αντιλαμβανόμαστε τον πολιτισμό και λόγω της διαφορετικής γλώσσας , θρησκείας ,κοινωνικής τάξης και ηλικίας , ο άνθρωπος διαχειρίζεται ανάλογα την πολιτισμική διαφορά.
Σύμφωνα με τα παραπάνω , προκύπτει ότι , όταν αναφερόμαστε για πολιτισμική ετερότητα , οφείλουμε να εξηγήσουμε πως οι πολιτισμοί δημιουργούνται μέσω των κοινωνικών και των ιστορικών διαδικασιών , δεν είναι εσωτερικά αδιαφοροποίητες ,διότι δεν είναι όλες ίδιες οι αξίες. Τα άτομα υπάγονται σε ένα οργανωμένο κοινωνικό σύστημα με σύνθετες διαδικασίες με αποτέλεσμα η πολιτισμική πολλαπλότητα να χαρακτηρίζει και τις κοινωνίες και τα άτομα.
Στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες , η κρίση της ταυτότητας δεν είναι μύθος αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Ο άνθρωπος μέχρι να αποκτήσει μια λειτουργική ταυτότητα , πειραματίζεται με ποικίλες εναλλακτικές δυνατότητες που συχνά είναι αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες , όπως είναι για παράδειγμα οι διαφυλετικές συγκρούσεις. Αυτός ο πειραματισμός έχει ως αποτέλεσμα την ψυχολογική ένταση και αναταραχή του ανθρώπου που την συναντά πολλές φορές και ο εκπαιδευτικός μέσα στην τάξη.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των μειονοτήτων με τις κυρίαρχες , πλεονάζουσες αξίες της κοινωνίας συμβαίνει εξαιτίας της ανάγκης του ανθρώπου να αισθανθεί ότι ανήκει σε ένα οργανωμένο κοινωνικό σύνολο και είναι αποδεκτός από τους γύρω του.
Τις περισσότερες φορές , οι μειονότητες αποφεύγουν τις αντιπαραθέσεις για να μην αναγκαστούν να έρθουν σε δύσκολες καταστάσεις με την κυρίαρχη πολιτισμική τάση. Υιοθετούν τη ξένη κουλτούρα ,δίνοντας για παράδειγμα στα παιδιά τους ελληνικά ονόματα με σκοπό να νιώσουν και οι ίδιοι οι γονείς και τα παιδιά τους αποδεκτοί μέσα στην καθημερινότητα τους.
Άλλες φορές , επιδιώκουν να αφομοιώσουν τα ξένα στοιχεία ,όπως είναι η κυρίαρχη παράδοση και κουλτούρα και την προσαρμόζουν στο δικό τους πολιτισμό. Αυτή η πολιτισμική αφομοίωση , είναι αρκετά δύσκολη να εφαρμοστεί , και το καταφέρνουν κυρίως τα άτομα υψηλού κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου.
Οι μειονότητες που απομονώνονται και είναι εγκλωβισμένοι στις αξίες και στις παραδόσεις τους ,αποκτούν εθνοκεντρική συμπεριφορά και δεν έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν ότι η κουλτούρα τους πρεσβεύει το ιδιαίτερο , ανάμεσα στις υπόλοιπες κουλτούρες της κοινωνίας , που ζει.
Ελλοχεύει ο κίνδυνος να θεωρηθεί η ταυτότητα ως μοναδική και οτιδήποτε διαφέρει ή είναι ενάντια στη δική μας , να το υποτιμούμε και να το αντιμαχόμαστε. Για αυτό το λόγο , χρειάζεται να θεωρήσει ο άνθρωπος την ταυτότητα ως σύνθεση , ως πολλαπλότητα και να γνωρίσει την εθνική του ιστορία ή ακόμα τη θρησκεία που πρεσβεύει , ως στοιχεία προσμείξεων. Μ΄ αυτό το τρόπο , αποφεύγονται οι κοινωνικές εντάσεις και δεν υπάρχει όξυνση των αντιπαραθέσεων.

Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως εθνικότητας , φυλής , γλώσσας , ιδεολογίας ή άλλων διαφορετικών χαρακτηριστικών , πρέπει πρώτα να αποκτήσουν συνείδηση αποδοχής των συνανθρώπων τους , που δεν ανήκουν στην ίδια πολιτισμική μονάδα με αυτούς. Το άτομο γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του , όταν γνωρίσει τον συνάνθρωπό του. Μ΄ αυτό το τρόπο , είναι δυνατόν , να επιτευχθεί η κοινωνικοποίηση των ανθρώπων , να δημιουργήσουν μια ταυτότητα και να οικοδομήσουν σχέσεις επικοινωνίας , αμοιβαίας συνεργασίας και συντροφικότητας , με στόχο και σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη τους.

ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ;

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ;


Γιατί να κλάψω ; με ρώτησε ένας φίλος . Αυτό δεν θέλουν ; Πάντα σκυφτό το κεφάλι και να μας δημιουργούν τύψεις, πως τάχα εμείς φταίμε που δεν εκπληρώνουμε τα σχέδια τους και η Ελλάδα οδηγήθηκε σε κατάχ(κ)ριση.
Γιατί να κλάψω ; για να τους δικαιώσω ; να παραδεχθώ την ανικανότητα και να τη χειροκροτήσω ;
Η επιθυμία μου να ‘’πετάξουμε’’ , να αντιστραφεί η φυσική τάξη των πραγμάτων , να μηδενιστεί ο χρόνος , να αποδεσμευτούμε από το παρελθόν , να ονειρευτούμε και να νιώσουμε πως από μέσα μας βγαίνει ένα νέο κορμί. Δεν έχει σημασία ο προορισμός , αλλά το πέταγμα να γεννήσει την ελπίδα και να λησμονηθεί η ήττα του παρελθόντος.
Το φεγγάρι μετατρέπεται σε σύμβολο νίκης και ακούγονται φωνές.
Γιατί να κλάψω ; με ρώτησε ένας φίλος
Σιγά μην κλάψω, σιγά μην κλάψω .... εγώ θα πετώ εκεί που δεν θα μπορέσουν ποτέ.

Χρήστος Σοροβέλης

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Πώς αλλάζει ο κόσμος γύρω μας;

Πώς αλλάζει ο κόσμος γύρω μας;
Τη δεκαετία του 1980 παρακολουθούσα με τον πατέρα μου ένα εβδομαδιαίο σήριαλ. Η αγωνία τεράστια, τα μάτια μας κολλημένα στις σκηνές, στους διαλόγους. Πάνω στην ύστατη στιγμή της αγωνίας , τελειώνει , δίνοντας ραντεβού την επόμενη εβδομάδα. Ο πατέρας , αν και ήρεμη προσωπικότητα, ξεσπά για την απαράδεκτη διακοπή της εκπομπής. Πάνω στην κορύφωση. Είναι δυνατόν; μονολογούσε.
Κύριο χαρακτηριστικό μιας ποδοσφαιρικής τηλεοπτικής μετάδοσης είναι ότι μοιάζει με τα ναρκωτικά. Όπως ο εθισμένος στις φαρμακευτικές ουσίες αδυνατεί να αποξενωθεί, ακριβώς το ίδιο ισχύει με εκείνον που έχει πια εθιστεί να παρακολουθεί μέσω τηλεόρασης αθλητικές δραστηριότητες.
Η τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε να παρακολουθούμε τις φάσεις του αγώνα σε αργή και σε κοντινή κίνηση. Η κάμερα κατευθύνεται στον ακριβοπληρωμένο αθλητή, προσδοκώντας να προβεί σε μια ζογλερική κίνηση. Ένα κατ’ εξοχήν ομαδικό άθλημα – όπως το ποδόσφαιρο - μετατρέπεται σε εγωιστικό- ατομικό σπορ. Το περίεργο είναι ότι ο τηλεθεατής δεν διαμαρτύρεται. Υπάρχει λόγος ; Μόνος παρακολουθεί τον αγώνα, μοναχικές κινήσεις επιθυμεί για να γοητευθεί. Δεν είναι δίπλα από τον αγωνιστικό χώρο, να οσμίσει την ατμόσφαιρα, το πάθος για τη νίκη, τις εκφράσεις των ‘’αντιπάλων’’ ή των ομοϊδεατών του.
Παρακολουθεί τον αγώνα – τηλεοπτικό προϊόν μέσα από τις σκηνοθετικές επιλογές του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης καθοδηγεί τα μάτια του τηλεθεατή. O τηλεθεατής είναι άβουλος και ανίκανος να εκφέρει άποψη. Γιατί άλλωστε ; Ο τηλεθεατής εκ των προτέρων γνώριζε τι θα δει μέσα από τα μάτια άλλων.
Η τηλεόραση είναι ο μεγάλος μάγος της εποχής. Συμπεριφέρεται ως ο μοναδικός αληθινός αντικειμενικός κριτής. Υποκαθιστά , μάταια, τους διαιτητές. Με την ευκολία του playback τονίζει με επιδεξιότητα και αλαζονεία τα λάθη που δεν είδε το γυμνό μάτι. Ακόμη και ο θεατής που παρακολουθεί ζωντανά, μέσα στο στάδιο την αθλητική εκδήλωση δεν εμπιστεύεται τα μάτια , το ένστικτο, όχι μόνο του εαυτού του αλλά και του διπλανού του. Η αλήθεια είναι πλασματική με τις αισθήσεις. Αλήθεια θεωρείται ό,τι απεικονίζεται από τις τηλεοπτικές κάμερες. Η ανθρώπινη κρίση δεν εγγυάται, ούτε καν πλησιάζει την αλήθεια.
Στο τηλεοπτικό λεξιλόγιο κυριαρχεί η τηλεθέαση, διαφήμιση, προβολή. Ξεχάστηκε η κριτική κατά ή μετά τη διάρκεια του αγώνα από τους ερωτευμένους θεατές. Τα στέκια συγκέντρωσης σιγά-σιγά παρακμάζουν. Δεν μαζεύονται στην ‘’εκκλησία’’ για να ανταλλάξουν απόψεις. Επικρατεί μόνο μία άποψη : της τηλεόρασης. Δεν αποδέχεται αμφισβήτηση. Πως είναι δυνατόν να αμφισβητήσεις το μεγάλο μάγο ; Αυτός που τυφλώνει το κοινό και δεσμεύει τη σκέψη, ακόμη και αν αυτή είναι λανθασμένη. Τουλάχιστον θα την εξέφραζε.
Βιομηχανία και τηλεόραση τείνουν να γίνουν λέξεις συνώνυμες. Ο αθλητισμός δεν αποτελεί πια κοινωνικό αγαθό αλλά μηχανή κέρδους. Κυριαρχεί η σκοπιμότητα, το αποτέλεσμα, η νίκη , παρά η χαρά της συμμετοχής, της απόλαυσης.
Οι αθλητικές δραστηριότητες δεν έχουν καμία ιδεολογική σχέση με την τηλεόραση. Όπως ο έρωτας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τις ερωτικές ταινίες. Όταν βρίσκεσαι σε αθλητικό στάδιο αισθάνεσαι διαφορετικά. Συμμετέχεις και εσύ , το πιστεύεις, το ζεις. Δεν το φαντάζεσαι. Είσαι παρών μέσα στη ζωή, μέσα στα γεγονότα, ενώνεις τη φωνή σου με τις φωνές άλλων που δεν γνωρίζεις αλλά σας ενώνει η ίδια η ανάγκη για επικοινωνία. Να ακουστείς επιτέλους.
Η τηλεόραση κατασκευάζει μια εξωπραγματική πραγματικότητα που οι ήρωες αυτών γεννιούνται υπεράνθρωποι, με υπερφυσικές δυνατότητες που ξεπερνούν το κάθε εμπόδιο με εξαιρετική ευκολία. Η τοποθέτηση αυτή σημαίνει πως τα κοινωνικά γεγονότα διαμορφώνονται και καθορίζονται από δυνάμεις που είναι έξω από τον άνθρωπο και πως η ανθρώπινη πράξη, η δράση του υποκειμένου δεν αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο της εξέλιξης του.
Ο αθλητισμός δεν έχει σχέση με την τηλεόραση διότι δεν της ανήκει. Δεν είναι ο φυσικός του κόσμος. Φυσικός κόσμος του είναι η αγωνιστική διάθεση, ο ιδρώτας μέσα από την άσκηση.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ (Νοέμβριος 2009)

ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Περίοδοι διαίρεσης αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας :

ΑΡΧΑΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ : 600-400 π.Χ
 Κυριαρχεί η φιλοσοφία των Προσωκρατικών
 Ξεκίνησε με τον Θαλή και τελείωσε με την εμφάνιση του Σωκράτη
 Προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου με ορθολογικό τρόπο

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ : 4Ος ΑΙΩΝΑΣ π.Χ
 Ξεκινά με τον Σωκράτη, περιλαμβάνει τους Σοφιστές και τελειώνει με τον Αριστοτέλη
 Ανήκουν οι σωκρατικές σχολές : Κυρηναϊκή, Κυνική, Μεγαρική
 Η φιλοσοφική σκέψη στρέφεται στην ηθική, πνευματική βελτίωση του ανθρώπου
 Η Αθήνα αποτελεί κέντρο άνθησης του πολιτισμού όπου εγκαταστάθηκαν οι Σοφιστές
 Με την ίδρυση των σχολών του Πλάτωνα , η Ακαδημία και του Αριστοτέλη , Λύκειο ή Περίπατος η φιλοσοφία αποκτά πιο συστηματικό χαρακτήρα.

ΜΕΤΑΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ – ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ- ΡΩΜΑΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ 300π.Χ – 500 μ.Χ
 Αρχίζει με τον θάνατο του Αριστοτέλη και φθάνει μέχρι το τέλος του νεοπλατωνισμού
 Αναπτύχθηκαν οι σωκρατικές σχολές, ο επικουρισμός, ο στωικισμός, και ο σκεπτικισμός
 Οι φιλόσοφοι ασχολούνται με τη φυσική, την ηθική , τη λογική
 Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση η ελληνική φιλοσοφία κυριαρχεί. Η νέα φιλοσοφική σχολή ανθεί στην Αλεξάνδρεια με κύρια τάση τον νεοπλατωνισμό με εκπρόσωπο τον Πλωτίνο.
 Ο νεοπλατωνισμός άσκησε επίδραση και στη χριστιανική σκέψη μέχρι τις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

ΑΝΑΓΩΓΗ

Αναγωγή : φιλοσοφική μέθοδος που αναλύει τα σύνθετα φαινόμενα στα απλά και σύνθετα στοιχεία τους.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Αγνωστικισμός

Αγνωστικισμός : φιλοσοφική αντίληψη που αρνείται την αντικειμενική γνώση του κόσμου, του Θεού και της αληθινής ουσίας των όντων.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Μέσα από τη φιλοσοφία το μάτι μετατρέπεται σε τηλεσκόπιο.